Atrakcje w Rowach i okolicy
Tajemnicza Góra Rowokół
Rowokół to wzgórze znajdujące się nieopodal Jeziora Gardno, ok. 23 kilometrów od Rowów. Jest to najwyższe wzniesienie na Wybrzeżu Słowińskim. Wysokość wzniesienia wynosi 115 m.n.p.m.
Według językoznawców nazwa pochodzi z języka germańskiego (skandynawskiego) i oznacza: (reve + kol) okrągły szczyt. Inna teoria mówi o bogini Reve i o „kol” oznaczającym „coś” świętego/poświęconego – tutaj, miejsce poświęcone bogini.
Rowokół był dawniej pogańskim ośrodkiem kultu Słowian. Na południowo-wschodnim zboczu Rowokołu odkryto pozostałości kolistych wałów z IX-XI wieku z wielkim paleniskiem ofiarnym i szczątkami kości zwierzęcych.
W XII wieku na szczycie góry wzniesiono kaplicę poświęconą św. Mikołajowi-patronowi żeglarzy
Wieża górująca nad kaplicą pełniła rolę latarni morskiej.
Obecnie na szczycie Rowokołu znajduje się wieża widokowa skąd podziwiać można wspaniałe widoki, min. jezioro Gardno, jezioro Łebsko i otaczające je ruchome wydmy.
25 metrowa latarnia morska
Latarnia morska Czołpino znajduje się na terenie Słowińskiego Parku Narodowego na wschód od Rowów. Do latarni można dojść pieszo kierując się na wschód w kierunku Łeby. Trasa prowadzi wzdłuż plaży i zajmuje około 3 godzin (15 km). Do latarni dojechać można również drogą trasą Rowy – Smołdziński Las. Latarnia morska w Czołpinie jest 13 pod względem wysokości latarnią na polskim wybrzeżu. Udostępniona jest do zwiedzania. Z wieży widokowej podziwiać można piękno roztaczającego się dookoła Słowińskiego Parku Narodowego, widoczne są również ruchome wydmy w Czołpinie oraz w Rąbce, a także wzgórze Rowokół.
Słowiński Park Narodowy
Pomiędzy Rowami i Łebą, na Nizinie Gardnieńsko-Łebskiej, wokół jezior Łebsko, Gardno i Dołgie, znajduje się utworzony w 1967 r. Słowiński Park Narodowy, zwany początkowo także Parkiem Kaszubskim. Jego powierzchnia wynosi 18 tys. ha. Rezerwat znajduje się na liście światowych Rezerwatów Biosfery
Prehistoryczna puszcza sprzed 3 tysięcy lat
Wyjątkowa atrakcja dla wszystkich wypoczywających w Rowach oraz w okolicach Słowińskiego Parku Narodowego. Na plaży koło Czołpina morze odsłoniło prehistoryczny las sprzed ponad 3 tysięcy lat. Bałtyk odsłonił pnie drzew będących pozostałością dębowo-bukowej puszczy, która została prawdopodobnie zniszczona przez potężny pożar. Las rósł prawdopodobnie kilkadziesiąt kilometrów od linii brzegowej. Wg. jednej hipotezy las stopniowo niszczyło osadnictwo. Druga hipoteza mówi właśnie o pożarze, który miał strawić puszczę trzy tysiące lat temu.
Z wraz upływem czasu, morze wdzierało się coraz bardziej na południe w głąb lądu. Z czasem pozostałości po drzewach pochłonęło morze i zasypał piasek. Styczniowy sztorm odsłonił las ponownie. Pnie drzew zostały dobrze zakonserwowane przez słone morze, dzięki czemu możemy je teraz podziwiać. Niezwykłe odkrycie to wręcz kopalnia informacji dla archeologów i biologów oraz ciekawa atrakcja dla turystów.
